به گزارش تحریریه، با گذر زمان برای اجتناب از تغییرات آب و هوایی فاجعه‌بار، اتحادیه اروپا تلاش‌های خود را برای کاهش تولید کربن در اقتصاد اروپا تشدید می‌کند. کمیسیون اتحادیه اروپا برنامه خود را با بسته اقداماتی جهت کاهش میزان انتشار کربن تا ۵۵ درصد کمتر از سال ۱۹۹۰ تا سال ۲۰۳۰ و در راه رسیدن به میزان انتشار صفر در اواسط قرن، راه‌اندازی کرد.

این وظیفه بروکسل این است که اولین بسته سیاستی را از طرف یک حوزه قضایی بزرگ تهیه کند؛ بسته ای که متناسب با میزان چالش باشد. این کار در درجه اول با افزایش قیمت کربن در بخش ها و فعالیت های پرمصرف در این حوزه انجام می گیرد. این اقدام که برای اولین بار از جمله حمل و نقل هوایی، حمل و نقل دریایی و ساختمان ها را در بر می گیرد و از طریق گسترش سیستم تبادل انتشار و معرفی تعرفه های واردات وابسته به کربن انجام می شود. این رویکرد صحیح است. قیمت گذاری کربن یکی از ارزان ترین و موثرترین راه ها برای کربن زدایی است و انگیزه‌هایی برای کاهش تولید گازهای گلخانه‌ای ایجاد می‌کند که در آن ساده‌ترین کار این است که به فن‌آوری‌های کم کربن پاداش دهید.

بروکسل همچنین اهداف و تعهدات قابل توجهی را با استانداردهای دقیق و سختگیرانه ای را درباره مصرف کربن در حمل و نقل جاده ای مد نظر دارد که طبق آن، پایان فروش خودروهای سوخت فسیلی و ترویج احیای مجدد جنگل ها را پیشنهاد می کند.

این رویکرد جامع تنها روشی است که امید به موفقیت دارد. پرداختن به تغییرات آب و هوایی مستلزم تحول در ساختار تولیدی است. از نظر اقتصادی و سیاسی، این کار بهتر است به جای یک قدم در یک زمان که تغییرات ملموسی ایجاد نمی کند، با اقدام همزمان در بسیاری از جبهه ها انجام شود که باعث جهش همه گروه های علاقه مند در این زمینه می شود.

پر سروصداترین منتقدان تجاری کسانی هستند که نتوانسته اند خود را برای تحولاتی که باید روی دهد آماده کنند. در مقابل، رهبرانی که آینده نگری دارند و می توانند خود را با تغییر موقعیت همگام کنند، عمدتا از این برنامه ها استقبال می کنند. بروکسل کاملا درست فکر می کند که اقدام قاطع برای رهبری فناوری اروپا خوب است.

با این حال، «سیاست» همچنان پاشنه آشیل این برنامه های قابل ستایش است. تاکنون این تصمیم ها چیزی جز این نبودند: پیشنهادهایی که قبل از اینکه به تعهداتی با قدرت قانونی تبدیل شوند، به شدت مورد چانه زنی و مخالفت قرار می گرفتند. اکنون دولت های ملی باید قدم بردارند. موافقت با انجام اقدامات مشخص و پیشگام شدن در این زمینه یک وظیفه جمعی است. مانع تراشی فقط موجب به تاخیر انداختن برنامه ها می شود و موجب بازی در تیم منتقدان اتحادیهاروپا و انکارکنندگان تغییرات آب و هوایی می شود.

اطمینان خاطر دادن به افرادی که بیشتر در معرض آسیب افزایش هزینه های سوخت قرار دارند ضروری خواهد بود. این کمیسیون عالمانه صندوقی را برای حمایت از درآمد و کمک به مردم جهت تغییر جهت به سمت استفاده از تجهیزات با کارایی کربن کمتر پیشنهاد می کند اما ممکن است کمک های خیلی بیشتری لازم باشد.

پایان/